Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΒΙΕΝΝΗ 05-03-2010 / 10-03-2010





Καθεδρικός Ναός Αγίου Στεφάνου (Stephansdom)
O καθεδρικός ναός του Αγίου Στεφάνου βρίσκεται στο κέντρο της Βιέννης (Στέφανσπλατζ) και είναι από τα πιο τουριστικά μέρη της. Γοτθικού ρυθμού, εδώ και 800 χρόνια βρίσκεται εκεί, ενώ λίγα είναι τα κομμάτια του που είναι από την αρχική κατασκευή του ναού. Έχουν γίνει προσθήκες τον 14-15ο αιώνα και έχει και μπαρόκ στυλ αρχιτεκτονικής. Πολύ διάσημη είναι η σκεπή του με 250 χιλιάδες περίπου πλακίδια σε ψηφιδωτό στυλ, ανακαινισμένα μετά τον β' παγκόσμιο πόλεμο. Αξίζει να δει κανείς την πύλη των γιγάντων (από τα μοναδικά κομμάτια του 13ου αιώνα), τον άμβωνα του Πίλγκραμ, την πύλη του Ζίνγκερ (ήταν η είσοδος των ανδρών επισκεπτών), τις κατακόμβες. Όλο το θολωτό εσωτερικό του ναού είναι γεμάτο αριστουργηματικά γλυπτά, αλλά και το κεντρικό ιερό με το έργο του Πόκ που περιγράφει το μαρτύριο του Αγίου Στεφάνου. Εντυπωσιακός είναι ο εξώστης με τα βιτρό και το τεράστιο εκκλησιαστικού τύπου όργανο του 1960. Ένα μείγμα γοτθικού και μπαρόκ ρυθμού καθώς και αναγεννησιακών έργων με μοντέρνες πινελιές σίγουρα αυτός ο ναός είναι εξίσου επιβλητικός και όμορφος ταυτόχρονα. Τρομερό έργο τέχνης μεγάλων δημιουργών και απανωτών αλλαγών ανά τους αιώνες, το Στέφανσντομ είναι πόλος έλξης τουριστών και γύρω του οι Βιεννέζοι έχουν δημιουργήσει της συνθήκες να τους εξυπηρετήσουν.

Βοτίβκιρχε (Votivkirche)
Η Βοτίβκιρχε (Votivkirche) είναι ένας ναός επί της λεωφόρου Ρίνγκστρασσε στη Βιέννη. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα κτίρια νεογοτθικού ρυθμού και κατασκευάστηκε ως δωρεά του Φραγκίσκου Ιωσήφ Α΄ μετά από μια αποτυχημένη δολοφονική απόπειρα εναντίον του. Ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός ξεκίνησε το 1854 και τον κέρδισε ο 26χρόνος τότε Χάινριχ Φέρστελ. Μετά από 23 χρόνια κατασκευής, ο ναός εγκαινιάστηκε το 1879.Η ορολογία Votivkirche σημαίνει εκκλησία ευχαριστίας. Το κτίριο είναι χτισμένο από λευκή πέτρα, η ίδια με την πέτρα στον 700 χρόνων παλαιότερο καθεδρικό ναό του Αγίου Στεφάνου. Μετά τις καταστροφές στον πόλεμο ανακατασκευάστηκε πλήρως.

Δημαρχείο(Rathaus)
Το Rathaus σχεδιάστηκε από τον Friedrich von Schmidt και χτίστηκε μεταξύ 1872 και 1883. Το δημαρχείο χτίστηκε για να εκφράσει την περηφάνια των Βιεννέζων για την πόλη τους. Διαθέτει 1.575 δωμάτια και εδώ έχουν τα γραφεία τους ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο. Στην κορυφή του πύργου είναι η Rathausmann, ένα από τα σύμβολα της Βιέννης. Το σχέδιο του κτιρίου φωτίζεται από 7 ναυπηγεία, είναι εμπνευσμένο από τις δομές της μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Επίσης έχει εντυπωσιακούς οβελίσκους και οξυκόρυφα παράθυρα. Το Rathaus φιλοξενεί επίσης το ιστορικό εστιατόριο «Wiener Rathauskeller». Το παραδοσιακό εστιατόριο αποτελείται από πολλές μπαρόκ αίθουσες, προσφέροντας μικρές παραδοσιακές βιεννέζικες λιχουδιές. Τώρα είναι η έδρα του κοινοβουλίου του κράτους της Βιέννης και του δημάρχου.

Εθνικό Θέατρο (Burgtheater)
Το εθνικό Θέατρο αποτελεί την πλέον επιφανή σκηνή σήμερα του γερμανόφωνου κόσμου. Το πρώτο θέατρο χτίστηκε επί Μαρίας Θηρεσίας. Το 1888 αντικαταστάθηκε από το σημερινό κτίριο σε σχέδια των Καρλ φον Χάζεναουερ και Γκότφριντ Ζέμπερ σε ρυθμό ιταλικής Αναγέννησης. Στους τοίχους δίπλα στις μεγάλες σκάλες στο εσωτερικό του συναντά κανείς προτομές θεατρικών συγγραφέων, ενώ η βόρεια και νότια πτέρυγα είναι στολισμένη με τοιχογραφίες των αδερφών Κλιμτ. Διάσημη τοιχογραφία είναι αυτή του Κλιμτ, η οποία είναι μία τοιχογραφία οροφής και απεικονίζει τον Θέσπη, τον πρώτο ηθοποιό ελληνικής τραγωδίας και αποτελεί μέρος της σειράς η Ιστορία του Θεάτρου. Στο εξωτερικό του θεάτρου δεσπόζει το άγαλμα του Απόλλωνα, καθισμένου ανάμεσα στη Μελπομένη και τη Θάλεια και πάνω από το ανάγλυφο του Βάκχου και της Αριάδνης, έργο του Βέιρ.

Κοινοβούλιο
Μετά την κατάρρευση της αυτοκρατορίας του Αψβούργων, οι βουλευτές ανακήρυξαν την ίδρυση της Δημοκρατίας της Αυστρίας. Στο κτίριο αυτό σήμερα φιλοξενείται το Κοινοβούλιο. Μπροστά από την είσοδο του κτιρίου υπάρχει η Κρήνη της Αθηνάς, δηλ. το άγαλμα της θεάς της σοφίας.
Μουσείο Καλών Τεχνών (Museum of Fine Arts)Το μουσείο των Καλών Τεχνών και το μουσείο της Φυσικής Ιστορίας είναι δύο συμμετρικά κτίρια που το ένα βρίσκεται μπροστά από το άλλο. Στο μουσείο Καλών Τεχνών βρίσκεται μία μεγάλη συλλογή που περιλαμβάνει τόσο τα έργα της Αιγύπτου όσο και τα έργα που φιλοτεχνήθηκαν την εποχή του Ρούμπενς, του Ρέμπραντ και του Ραφαήλ. Το μουσείο Φυσικής ιΙστορίας έχει μια συλλογή των μετεωριτών, των απολιθωμάτων, των εντόμων και των σκελετών των προϊστορικών ζώων. Και τα δύο μουσεία χτίστηκαν από τον Gottfried Semperand και Karl von Hasenauer. Η οικοδόμηση αυτών των κτιρίων άρχισε το 1872, το πρώτο ολοκληρώθηκε το 1881 και το δεύτερο το 1891.

Αυτοκρατορικό Παλάτι HofburgΤο σύμπλεγμα του Hofburg περιλαμβάνει τα αυτοκρατορικά διαμερίσματα, αρκετά μουσεία, ένα παρεκκλήσι, μία εκκλησία, την Αυστριακή Εθνική Βιβλιοθήκη, τη Χειμερινή Σχολή Ιππασίας και τα γραφεία του προέδρου της Αυστρίας. Εδώ ήταν η έδρα της αυστριακής εξουσίας επί 6 αιώνες, στην οποία όλοι οι ηγεμόνες φιλοδοξούσαν να αφήσουν το στίγμα τους. Επτά αιώνες αρχιτεκτονικής εξέλιξης παρουσιάζονται στα 10 περίπου κτίρια, από τον γοτθικό ρυθμό μέχρι τον ιστορικισμό του τέλους του 19ου αιώνα. Η χειμερινή Σχολή Ιππασίας πιστεύεται ότι ιδρύθηκε το 1572 για να καλλιεργηθούν οι κλασικές δεξιότητες της τέχνης της Ιππασίας. Εδώ εξέτρεφαν και προπονούσαν άλογα από την Ισπανία και έτσι οι Αψβούργοι σχημάτισαν την Ισπανική σχολή Ιππασίας. Σήμερα γίνονται ογδοντάλεπτες επιδείξεις στο κτίριο που σχεδιάστηκε από τον Φίσερ φον Έρλαχ. Τα δημόσια διαμερίσματα στην πτέρυγα Ράιχσκαντσλαϊ και το Αμαλίενμπουργκ περιλαμβάνουν τα δωμάτια που κατοικούσαν ο Φραγκίσκος Ιωσήφ και η Ελισάβετ κατά τους χειμερινούς μήνες, αλλά και τα διαμερίσματα του τσάρου Αλέξανδρου του Α' κατά το συνέδριο της Βιέννης το 1815. Σε 21 αίθουσες εκτίθενται οι θησαυροί των Αψβούργων.

ΜπελβεντέρεΤο Μπελβεντέρε χτίστηκε από τον Γιόχαν Λούκας φον Χίλντεμπραντ ως θερινό ανάκτορο του πρίγκιπα Ευγένιου της Σαβοΐας. Το Μπελβεντέρε αποτελείται από 2 παλάτια τα οποία συνδέονται με έναν κήπο, σχεδιασμένο κατά τα γαλλικά πρότυπα. Ο κήπος είναι σχεδιασμένος σε 3 επίπεδα, το καθένα από τα οποία έχει μια κλασσική αναφορά: το χαμηλότερο μέρος αντιπροσωπεύει τον τόπο των Τεσσάρων Στοιχείων, το κεντρικό τον Παρνασσό και το ψηλότερο τον Όλυμπο.

'Ανω Μπελβεντέρε
Το 'Ανω Μπελβεντέρε φιλοξενεί σήμερα τις συλλογές της αυστριακής πινακοθήκης. Έργα του Gustav Klimt όπως το Φιλί και η Judith, αλλά και αριστουργήματα των Schiele, Kokoschka, αλλά και Γάλλων ιμπρεσιονιστών και του ρεύματος Biedermeier, όπως Βαν Γκόγκ, Βαλντμίλλερ κα.
Κάτω Μπελβεντέρε και ΟρανζερίΕδώ στεγάζεται το μουσείο Τέχνης Μπαρόκ. Εδώ είναι συγκεντρωμένα έργα τέχνης των ζωγράφων και γλυπτών που διαμόρφωσαν την πόλη κατά τη διάρκεια της Χρυσής εποχής της Βιέννης (από το 1683 έως το 1780). Πίνακες των Ρότμαϊρ, Αλτομόντε, Γκραν, Τρόγκερ και Μέσερσμιντ. Το κτίριο της Ορανζερί αρχικά χρησίμευε για να προστατεύει τα ευαίσθητα φυτά από το χειμώνα. Σήμερα στεγάζει το μουσείο Μεσαιωνικής Τέχνης και περιλαμβάνει αριστουργήματα γοτθικής και πρώιμης αναγενησσιακής ζωγραφικής και γλυπτικής.

Εκκλησία του ΚαρόλουΟ αυτοκράτορας Κάρολος ΣΤ' έκανε τάμα κατά τη διάρκεια της πανώλους του 1713, ότι αν απαλλασσόταν η πόλη από την πανώλη θα έχτιζε εκκλησία αφιερωμένη στον 'Αγιο Κάρολο Μπορομέο, προστάστη εναντίον της πανώλης. Ο αρχιτέκτονας Φίσερ φον Έρλαχ ήταν αυτός που κέρδισε το διαγωνισμό και το έχτισε αυτό το πολυτελές αριστούργημα του μπαρόκ. Ο γιγάντιος θόλος και η πύλη είναι αρχιτεκτονικά δάνεια από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη, ενώ υπάρχουν και ανατολίτικα στοιχεία στις πύλες και τις στήλες που θυμίζουν μιναρέ. Το εσωτερικό διακοσμήθηκε μεγαλοπρεπώς με ανάγλυφα και ιερά τέμπλα από τους πιο προικισμένους καλλιτέχνες της εποχής, όπως ο Γκραν και ο Αλτομόντε.

Secession (Κτήριο απόσχισης)
Το κτίριο αυτό σχεδιάστηκε από τον Γιόζεφ Μαρία Όλμπριχ προκειμένου να φιλοξενήσει τα έργα των καλλιτεχνών της Σετσεσιόν. Το μότο των ιδρυτών είναι γραμμένο στην πρόσοψη του κτιρίου και δηλώνει "δώστε σε κάθε εποχή την τέχνη της και στη τέχνη την ελευθερία της". Το αέτωμα Μπετόβεν είναι το διασημότερο έκθεμα του κτιρίου της Σετσεσιόν, έργο του Γκούσταβ Κλιμτ. Σχεδιάστηκε το 1902 ως διακοσμητικός πίνακας και καλύπτει τρεις τοίχους. Παρουσιάζει ομάδες μορφών και λέγεται ότι αποτελεί σχόλιο πάνω στην Ένατη Συμφωνία του Μπετόβεν.

Naschmarkt
Η Naschmarkt είναι η πιο δημοφιλής αγορά της Βιέννης. Βρίσκεται στο Wienzeile πάνω από το ποταμό Wien και έχει μήκος περίπου 1,5 χιλιόμετρο. Η Naschmarkt υπάρχει από τον 16ο αιώνα, όταν πωλούνταν κυρίως μπουκάλια γάλα. Από το 1793 και μετά, όλα τα φρούτα και τα λαχανικά που έφερναν στη Βιέννη με καροτσάκια, έπρεπε να πωλούνται εδώ. Σήμερα, μπορεί κανείς να αγοράσει φρέσκα φρούτα και λαχανικά από όλο τον κόσμο, εξωτικά φυτά, τυρί, ψημένα αγαθά, όπως ψωμί, ρολά Kaiser, και torte, κρέατα και θαλασσινά. Υπάρχουν επίσης πολλά μικρά εστιατόρια που προσφέρουν π.χ. sushi, kebap, ψάρια, θαλασσινά, παραδοσιακά βιεννέζικα γλυκά και υπαίθριους πάγκους που πουλούν ρούχα και αξεσουάρ.

Ναός Αγίου Πέτρου
Ο ναός του Αγίου Πέτρου είναι αντίγραφο της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη και για το σχεδιασμό του συνεργάστηκαν πολλοί αρχιτέκτονες, με σημαντικότερο τον Γκαμπριέλε Μοντάνι. Το εσωτερικό είναι πολύ πλούσιο και περιλαμβάνει έναν υπερβολικά διακοσμημένο άμβωνα. Οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό του τεράστιου θόλου που απεικονίζουν την Κοίμηση της Θεοτόκου και είναι του Ρότμαγερ.
Το σπίτι τουΧουντερτβάσερΤα κτήρια που σχεδίασε ο Χουντερτβάσερ, χαρακτηρίζονται από επαναστατικό σχεδιασμό, που συμπεριλαμβάνουν φυσικά στοιχεία του περιβάλλοντος, αλλά και από την χρήση ακανόνιστων μορφών. Το Hundertwasserhaus, ("Σπίτι του Χουντερτβάσερ") είναι ένα συγκρότημα διαμερισμάτων για χαμηλόμισθους στην Βιέννη, προσφέρει πατώματα κυματιστής επιφανείας ("ένα ασυνεχές πάτωμα είναι μελωδία για τα πόδια"), η ταράτσα είναι καλυμμένη με χώμα και γρασίδι, δέντρα που φύονται στο εσωτερικό των δωματίων, όπου τα κλαδιά τους βγαίνουν από τα παράθυρα. Αρνήθηκε επίμονα να πληρωθεί για το Hundertwasserhaus, δηλώνοντας πως άξιζε τον κόπο, ώστε "να αποφευχθεί να χτιστεί κάτι άσχημο εδω πέρα".
Πράτερ και Τροχός( Riesenrad)
Το Πράτερ ήταν αρχικά αυτοκρατορικά εδάφη για κυνήγι. Το 19ο αιώνα η δυτική άκρη του Πράτερ έγινε μεγάλο λούνα παρκ, με πάγκους, θεάματα, μπιραρίες και μεζεδοπωλεία με λουκάνικα για τους Βιεννέζους εργάτες. Σήμερα αποτελεί ένα τεράστιο λούνα παρκ με πολλά παιχνίδια και πρωτοπόρα στην αύξηση της αδρεναλίνης των επισκεπτών. Ακόμα θα μπορέσετε να ανεβείτε στο Riesenrad, που είναι ένας τεράστιος τροχός, ο οποίος κατασκευάστηκε το 1896 από τον Μπάσετ. Από εκεί θα μπορέσετε να θαυμάσετε την εκπληκτική θέα στο Πράτερ, αλλά και σε ολόκληρη την πόλη.

Κρατική Όπερα της Βιέννης (Staatsoper)
Η κρατική όπερα της Βιέννης άνοιξε το 1869 υπό τους ήχους του Ντον Τζιοβάνι του Μότσαρτ. Στην αρχή, αυτό το κτίριο νεοαναγεννησιακού ρυθμού δεν εντυπωσίασε καθόλου τους Βιεννέζους, αλλά όταν μεγάλο μέρος του κτιρίου καταστράφηκε από βόμβα, οι κάτοικοι το εξέλαβαν ως σημάδι και ανακατασκεύσαν την αίθουσα και τη σκηνή. Η όπερα άνοιξε ξανά υπό τους ήχους του Φιντέλιο του Μπετόβεν.

Κρεμς
Το Krems an der Donau είναι μια πόλη των 23.932 κατοίκων στην Αυστρία, στο ομόσπονδο κρατίδιο της Κάτω Αυστρίας. Είναι η πέμπτη σε μέγεθος πόλη της Κάτω Αυστρίας και είναι περίπου 70 χιλιόμετρα δυτικά της Βιέννης.Το Krems βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Krems και Δούναβη στο ανατολικό άκρο της κοιλάδας Wachau, στο Waldviertel. Το Krems αποτελούνταν από διάφορες περιφέρειες μια από τις οποίες ήταν το Stein, που αρχικά ήταν ένας ξεχωριστός δήμος, αλλά απορροφήθηκε από το Krems το 1938.Κατά τη διάρκεια του 11ου και 12ου αιώνα, το Chremis, όπως ονομαζόταν τότε, ήταν σχεδόν τόσο μεγάλο όσο η Βιέννη. Τα κύρια αξιοθέατα είναι: τα Ερείπια του τείχους της πόλης, αλλά το μεγαλύτερο αξιοθέατο στο Krems είναι η γοτθική εκκλησία Piarist. Ανάμεσα στο Krems και το Stein, υπάρχει η Steiner Tor, που ανεγέρθηκε το 1480, και είναι η μόνη μεσαιωνική πύλη της περιοχής.

Γιόχαν Στράους (γιος)
O Γιόχαν Στράους (γιος) (Johann Strauss, 1825-1899) ήταν συνθέτης, γιος του Γιόχαν Στράους.Έκανε περιοδείες σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και μεγαλουπόλεις και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Τα βαλς του νεότερου Στράους διακρίνονται για τη γοητευτική μελωδία τους και τον παιχνιδιάρικο ρυθμό τους, από τα οποία και του αποδόθηκε ο τίτλος «Βασιλιάς του Βαλς».Ανάμεσα στις συνθέσεις του ξεχωρίζουν: «Ο όμορφος γαλάζιος Δούναβης», «Το σπίτι μου», «Βιεννέζικο αίμα» κ.ά. Έγραψε επίσης οπερέτες όπως «Δαντέλα της βασίλισσας», «Ο αθίγγανος βαρώνος», «Ο δασάρχης», «Νυχτερίδα» κ.ά.

Μνημείο Γιόχαν Στράους στο StadtparkΣε αυτό το πάρκο βρίσκεται το άγαλμα του Γιόχαν Στράους (Johan Strauss), ένα από τα σύμβολα της Βιέννης. Αυτό το μνημείο είναι έργο του Edmund Hellmer, αλλά δεν είναι το μόνο μνημείο σε αυτό το πάρκο. Υπάρχουν περισσότερα μνημεία που αφιερώνονται σε άλλους Αυστριακούς: σε Schubert, Anton Bruckner, σε Lehar και σε Robert Stolz.

Νυχτερίδα του Γιόχαν Στράους
Σε αυτό το έργο ο συμβολαιογράφος Φάλκε θέλει να εκδικηθεί την φάρσα που του έκανε ο αδιόρθωτος γυναικάς και χωρατατζής βαρώνος Γκάμπριελ φον Άϊζενστάϊν την προηγούμενη χρονιά και που τον έκανε τον περίγελο της πόλης. Έτσι όταν ο Αϊζενστάϊν τιμωρείται με φυλάκιση οκτώ ημερών για προσβολή ενός υπαλλήλου εφορίας, ο Φάλκε πιστεύει ότι ήρθε η ώρα να πάρει το αίμα του πίσω. Εν τω μεταξύ η σύζυγος του, η όμορφη και ώριμη συναισθηματικά Ροζαλίντε δέχεται το φλερτάρισμα του Άλφρεντ, του παλιού εραστή της με την εκπληκτική φωνή τενόρου. Λίγο πριν ο Αϊζενστάϊν πάει να εκτίσει το ίδιο βράδυ την ποινή του, ο Φάλκε θα τον πείσει να καθυστερήσει την παράδοση του για λίγες ώρες και να τον ακολουθήσει σε έναν από τους χορούς που οργανώνει στο σπίτι του ο παρακμιακός Ρώσσος πρίγκιπας Ορλόφσκυ για να διασκεδάσει την πλήξη του και όπου θα του συστήσει τις νεαρές μπαλαρίνες της Όπερας. Ο βαρώνος δέχεται και παριστάνει στην Ροζαλίντε ότι πάει στην φυλακή ντυμένος με τα καλύτερα έργα του! Στον ίδιο χορό είναι καλεσμένη και η υπηρέτρια του σπιτιού, η πικάντικη Αντέλε, η οποία παρακαλεί την κυρία της για μια άδεια. Η απουσία του άνδρα της θα δώσει στην Ροζαλίντε την ευκαιρία να δει κατά ιδία τον εραστή της και στην Αντέλε το πολυπόθητο ρεπό. Όταν ο Φρανκ, ο διευθυντής των φυλακών έρθει να πάρει τον Φάλκε στην φυλακή και θα συλλάβει στην θέση του τον Άλφρεντ.
Στην διάρκεια του χορού ο Φάλκε αποκαλύπτει στον πρίγκιπα Ορλόφσκυ την φάρσα που ετοιμάζει και την οποία αποκαλεί «η εκδίκηση της νυχτερίδας». Στον χορό είναι επίσης καλεσμένοι η μασκαρεμένη Ροζαλίντε και ο Φρανκ, αλλά κανένας με την πραγματική του ταυτότητα, αλλά με ανύπαρκτους τίτλους ευγενείας. Έτσι έχουμε την κωμική σκηνή όπου ο Αϊζενστάϊν γίνεται φιλάκι με τον διευθυντή των φυλακών, ενώ φλερτάρει χωρίς να το ξέρει την ίδια του την γυναίκα! Όλες οι παρεξηγήσεις λύνονται την επόμενη μέρα στην φυλακή ,όπου ο Φάλκε αποκαλύπτει ότι όλα ήταν στημένα από τον ίδιο ενώ ο Αϊζενστάϊν δικαιολογείται στην Ροζαλίντε ότι για την απιστία του φταίει η σαμπάνια!

Παλάτι SchoenbrunnΤο Παλάτι του Schoenbrunn αποτελούσε τη θερινή κατοικία της αυτοκρατορικής οικογένειας και απαρτίζεται από το Παλάτι, τους αυτοκρατορικούς κήπους, το ζωολογικό κήπο, τη Γκλοριέτε, το Μουσείο των Αμαξών και το Λαβύρινθο. Το 1830 γεννήθηκε εδώ ο αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ, ο οποίος και κατοίκησε εδώ με την αυτοκράτειρα Σίσι από το 1848 μέχρι το 1916. Σήμερα το Παλάτι αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO εξαιτίας της μοναδικής αρχιτεκτονικής του, των εκπληκτικών επίπλων εποχής που διαθέτει, τους θαυμαστούς κήπους του και του πολιτικού και κοινωνικού ρόλου που έπαιξε. Τα ροκοκό διακοσμητικά μοτίβα του Νίκολαους Πακάσι κυριαρχούν στις επίσημες αίθουσες του Παλατιού, όπου κυριαρχεί η λευκή επικάλυψη, συχνά διακοσμημένη με επίχρυσα ανάγλυφα πλαίσια. Τα δωμάτια κυμαίνονται από αρκετά μεγαλοπρεπή, όπως το Μιλιόνεν-Τσίμερ που είναι επενδεδυμένο με ξύλο συκιάς με ενθέσεις περσικών μικρογραφιών μέχρι τα αρκετά απλά διαμερίσματα που χρησιμοποιούσαν ο Φραγκίσκος Ιωσήφ με την Ελισάβετ. Κάποια από τα πιο μεγαλοπρεπή δωμάτια είναι η Μεγάλη Αίθουσα, η οποία αποτελούσε χώρο αυτοκρατορικών συνεστιάσεων και αποτελείται από πολλούς καθρέφτες κατά μήκος της αίθουσας, το Στρογγυλό Κινεζικό δωμάτιο, το οποίο η Μαρία Θηρεσία χρησιμοποιούσε για τις ιδιαίτερες συζητήσεις της με τον πρωθυπουργό και οι τοίχοι του είναι διακοσμημένοι με λουστραρισμένες επενδύσεις και βάζα, το Γαλάζιο Κινεζικό Σαλόνι, το οποίο έχει ζωγραφισμένες ταπετσαρίες με κινεζικά θέματα και το Vieux-Lacque, το οποίο χρησιμοποιούσε η Μαρία Θηρεσία τον καιρό που ήταν χήρα και είναι διακοσμημένο με εξαίρετη ανατολίτικη επένδυση από λάκα.
Το μουσείο Αμαξών στο χώρο του Παλατιού φιλοξενεί τις άμαξες, τα έλκυθρα και τα ατομικά φορεία που χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά της αυτοκρατορικής οικογένειας. Το κτίριο ανήκε στην Χειμερινή Σχολή Ιππασίας. Η Γκλοριέτε είναι μία αψίδα στην κορυφή των κήπων του Παλατιού, νεοκλασσικού ρυθμού, η οποία σχεδιάστηκε από τον Φέρντιναντ φον Χόενμπεργκ και χτίστηκε το 1775. Από εκεί μπορεί να θαυμάσει κανείς το Παλάτι αλλά και ολόκληρη την πόλη της Βιέννης. Στους κήπους του Schoenbrunn θα βρείτε επίσης τον Οίκο των Φοινίκων, που φιλοξενεί μία μεγάλη συλλογή από εξωτικά φυτά, τα οποία αναπτύσσονται μέσα στο μεγαλοπρεπές αυτό θερμοκήπιο το οποίο ανεγέρθηκε το 1882.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου